Helen Gerretsen heeft tussen 2004 en 2014 vijf solotheatervoorstellingen gemaakt en gespeeld, samen met een musicus. Ze kwam hiermee overal in het land, meestal op uitnodiging van vrouwenverenigingen. Het publiek varieerde van vier tot 1200 mensen, doorgaans zo’n honderd.
Verbindend thema van de voorstellingen was de presentatie van een sympathieke persoonlijkheid, meestal een historische figuur: een Texelse vrouw uit de 18e eeuw, Rembrandt, Michiel de Ruyter, de Amsterdamse sloper Jan Tuinsma. De voorstelling De Zachtmoedige van Dostojevski liet geen sterke persoonlijkheid zien, maar wel een interessant karakter.
KIKKERTJE LIEF
De eerste voorstelling, KIKKERTJE LIEF, bestond uit 18e-eeuwse brieven van de Texelse Aagje Luytsen aan haar man Harmen Kikkert die bij de VOC voer.
Aagje Luytsen was het eerste voorbeeld van de sterke en sympathieke persoonlijkheid, die Gerretsen graag laat zien. Luytsens brieven zijn sprankelend, rijk van taal en diepgang. De presentatie in het authentieke 18e eeuws Hollands was nooit een belemmering voor de verstaanbaarheid: door de kennis van de historische taal kon Gerretsen het met helderheid vertellen.
Kikkertje lief was een loflied op de waarheid. Het is ruim 40 keer gespeeld.
REMBRANDT VAN DICHTBIJ
Rembrandt is het tweede voorbeeld van een inspirerende persoonlijkheid met ‘stille en diepe gronden’.
Deze produktie bestaat uit drie fraaie monologen van heel verschillende vrouwen uit de omgeving van Rembrandt: de verbaasde moeder over haar begaafde zoon, de deftige Titia van Uylenburgh (de zus van Saskia) over haar onpeilbare zwager en de (gefingeerde) buurvrouw Aengeniet over haar gekwelde buurman.
Alle drie getuigen ze, ieder op haar manier, van inzicht in de kunstenaar.
De monologen zijn losjes gebaseerd op Meester en minnaar – Vijf verbeeldingen rondom Rembrandt van Rijn, een gelegenheidstekst van Theun de Vries. Deze monologen waren echter sterk verouderd; ze zijn totaal herschreven, vanuit een ander mensbeeld. Deze Rembrandt van dichtbij werd door het publiek in het hart gesloten.
DORA
Michiel de Ruyter bleek onverwacht het derde voorbeeld voor ons te kunnen worden. Gerretsen ontdekte dat hij helemaal niet de brute zeebonk was, zoals hij bekend staat. Na enige studie kwam hij tevoorschijn als een groot en spiritueel gemotiveerd vakman. Ja, wat Theater Lena betreft: als de Nelson Mandela van de 17e eeuw! De titel Dora komt van de matroos Dora, die onder Admiraal de Ruyter vaart. Zij kent hem van buiten en binnen en vertelt met graagte over haar geliefde aanvoerder, over de kunst van het zeilen en van de zeetactiek. Dora is een grondig gedokumenteerde en beeldende produktie die zeer werd gewaardeerd.
DE ZACHTMOEDIGE
De Zachtmoedige is een fascinerende monoloog van Dostojevski.
Hierin gaat een man zijn aandeel in zijn huwelijk na, direkt nadat zijn vrouw is overleden. Heeft hij schuld aan haar dood? Het is een zoektocht naar binnen, eerst vol afweer, om niet zijn fouten onder ogen te hoeven zien, later met grotere eerlijkheid.
Hij hield gepassioneerd van haar, maar kon zijn liefde niet uiten.
MINNE
Minne is de (vijfde) produktie van Theater Lena: MINNE – een literaire zoektocht naar de liefde.
Aan de hand van mooie literaire teksten , verbonden door een liefdesgeschiedenis, bekijken we het verschil tussen Minne en Eros: Minne is de geestelijke liefde voor het leven, Eros is lijfelijke liefde voor een ander.
In de oudheid stond de eerste boven de tweede, later werden ze gelijkwaardig, en nu lijkt de geestelijke liefde verdwenen en alleen nog de erotische liefde te gelden.
MUZIEK
Vast onderdeel van de voorstellingen van Theater Lena is de muziek. Het is klassieke muziek gespeeld door een professionele musicus.
De muziek leidt het verhaal in of uit: ze zet de toon of neemt als het ware het verhaal over en draagt het even verder, het publiek de gelegenheid gevend tot beleving.